Powstanie Kopalni
Concordia i Amalia
(1801, 1841)
Kopalnia węgla kamiennego Concordia powstała w centrum dzisiejszego Zabrza, u zbiegu ulic Hagera i Kasprowicza. Należała do Karla Lazarusa Henckel von Donnersmarcka, który będąc właścicielem Zabrza w 1928 r. uzyskał nadanie pola górniczego Concordia o powierzchni 1,5 km. Kopalnia działalność górniczą rozpoczęła w roku 1841. Od 1848 roku zarząd nad kopalnią przejął syn Guido Henckel von Donnersmarck. W 1851 roku do pola Concordia włączone zostało pole górnicze Michael.
Kopalnia eksploatowała płytko zalegający węglonośny pokład Pochhammer (obecnie pokład 510).
Wkrótce w pobliżu kopalni powstała koksownia i huta Donnersmarck.
W 1801 roku, tj. 40 lat przed uruchomieniem kopalni Concordia, przy południowej granicy jej pola górniczego, rozpoczęła wydobycie Kopalnia Amalia, pierwsza prywatna kopalnia na terenie Zabrza. Wydobycie rozpoczęła od eksploatacji pokładu Heintz (obecnie pokład 507). Kopalnia Amalia w roku 1876 roku została włączona do kopalni Concordia.
Guido Henckel von Donnersmarck
Stawianie obudowy w zabierce
Ładowanie na rynnę wstrząsaną w przodku
Ładowanie urobku w zabierce
Geologia kopalni Concordia i Amalia
Przekrój przez złoże kopalni Amalia
Przekrój przez złoże kopalni Concordia
Oryginalna mapa z roku 1848 z zaznaczeniem granic kopalni wraz z polami górniczymi
Wydobycie i zatrudnienie w kopalniach Concordia i Amalia
